Μπελαρμίνο, Ρομπέρτο

(Roberto Bellarmino, Τοσκάνη 1532 ή 1542 – 1621). Ιταλός θεολόγος και καρδινάλιος. Από το 1560 ήταν μοναχός στο τάγμα των ιησουιτών. Σπούδασε θεολογία στη Ρώμη και στην Πάντοβα. Διετέλεσε καθηγητής στο παπικό κολέγιο της Ρώμης, όπου επέδειξε ιδιαίτερη δραστηριότητα στην αντίκρουση των απόψεων των προτεσταντών. Το 1589 πήγε στη Γαλλία με εντολή του πάπα Σίξτου E’, για να ενισχύσει τους εκεί καθολικούς εναντίον των Ουγενότων. Γύρισε στη Ρώμη τον επόμενο χρόνο, και το 1595 διορίστηκε στη Νάπολη ως εκπρόσωπος των ιησουιτών. Δύο χρόνια μετά, ο πάπας Κλήμης H’ τον ανακάλεσε στη Ρώμη και τον χειροτόνησε επίσκοπο και το 1599 καρδινάλιο. Το 1602 έγινε αρχιεπίσκοπος της Καπούης, αλλά μετά τον θάνατο του Κλήμη H’ (1605), ανακλήθηκε στη Ρώμη, όπου τον διόρισαν σε οργανική θέση στο Βατικανό. Ο Μ. έπαιξε σημαντικό ρόλο σε διάφορες εκκλησιαστικές υποθέσεις της εποχής του, όπως στη διαφορά του Βατικανού με τη Βενετία και στη δίκη του Γαλιλαίου. Παράλληλα με την επισκοπική του δραστηριότητα, έγραψε πολλά έργα με ασκητικό, θεολογικό και ιστορικό περιεχόμενο. Το 1924 ανακηρύχτηκε από τον πάπα Πίο ΙΑ’ μακάριος και το 1930 άγιος της Δυτ. Καθολικής Εκκλησίας. Ο Ιταλός θεολόγος Ρομπέρτο Μπελαρμίνο.